بزرگترين ترس راه رفتن از چيست؟

كودك راه رفتن را در حدود يك سالگي با طي مراحل مختلف ياد مي‌گيرد. راه رفتن كودك از دو جنبه اهميت دارد:

يك: كودك با راه رفتن مي‌تواند با تسلط، سرعت و كنترل بيشتر به كاوش محيط بپردازد. پس استقلال كودك براي كشف محيط اطرافش كه لازمه رشد اوست، به مهارت راه رفتن كودك مربوط مي‌شود.

دوم: راه رفتن اولين قدم براي جدا شدن از والدين محسوب مي‌شود و نياز به بغل شدن توسط والدين را كاهش مي‌دهد. اين موضوع براي كودك مي‌تواند اضطراب جدايي ايجاد كند كه در ادامه به آن مي‌پردازيم.

علل ترس كودكان از راه رفتن

راه رفتن، مثل هر مهارت ديگري در كودك، نياز به آمادگي در دو بعد رواني و جسماني دارد. مشكل در هر كدام از اين ابعاد، مي‌تواند باعث ترس از راه رفتن كودك شود. قبل از هر اقدامي، اگر راه رفتن كودك تاخير دارد و از آن اجتناب مي‌كند، از نظر جسماني و فيزيكي بايد شرايط ماهيچه اي و مفصلي نقصي كودك بررسي شود.

اكثر ترس‌هاي كودك طبيعي است اما اگر باعث نقص در عملكرد عادي كودك شود، بايد به عنوان يك اختلال به آن نگاه كرد. برخي از اصلي‌ترين دلايل رواني ترس از راه رفتن كودك را در ادامه بيان مي كنيم:

اضطراب جدايي:

همانطور كه در بالا اشاره شد، نوزادان به خاطر ترس از احتمال دور شدن از والدين، گم شدن و تجربه‌هاي ترسناك مستقل شدن، از راه رفتن امتناع كرده و دائم به شما مي‌چسبند. اضطراب جدايي مسئله اي طبيعي است اما اگر از سن راه رفتن شروع شود، ممكن است غير طبيعي باشد.

دلبستگي ناايمن:

كودكاني كه از نظر دلبستگي، دچار اختلال هستند، ممكن است نتوانند از مادر يا مراقب خود جدا شوند. چگونگي شكل گيري دلبستگي كودكان زير دو سال بر خواست آن‌ها براي راه رفتن تاثير به سزايي دارد.

تجربه‌هاي منفي:

ممكن است كودك، يك بار در راه رفتن، دچار وحشت يا آسيبي جدي شده باشد. پس از آن كودك براي دفع اين ترس، راه رفتن را سركوب كرده و طوري رفتار مي‌كند كه انگار هيچ وقت نمي‌توانسته راه برود.

عدم حمايت والدين:

كودك براي راه رفتن بسيار محتاج والدين است. در طول يادگيري مهارت قدم برداشتن، اين والدين هستند كه بايد با همراهي كودك او را در راه رفتن ياري كنند و اگر در اين مورد غفلتي رخ دهد، نوعي ترس از راه رفتن در كودك ايجاد مي‌شود.

ترس‌هاي والدين:

گاهي والدين، با مراقبت‌ها و حساسيت‌هاي بيش از اندازه، باعث شكل گيري ترس از راه رفتن در وجود كودك مي‌شوند. به نوعي ترسيدن والدين به كودك منتقل مي‌شود. كودك بايد تجربه كند، زمين بخورد تا نترسد؛ حمايت رواني والدين در اين زمينه بسيار كارگشاست.

ترس از بغلي شدن:

گاهي والدين بخاطر ترس از بغلي شدن يا لوس شدن كودك، او را به حال خود رها مي‌كنند. همين مسئله، كودك را از راه رفتن زده مي‌كند. كودك، در سن 1 سالگي و در هر سن ديگري، شديدا به محبت و نوازش والدين نياز دارد. بنابراين زمان‌هايي كه كودك درخواست كرد (نه پس از زمين خوردن يا هميشه)، او را در آغوش گرفته، بوسيده و نوازش كنيد. اين مسئله باعث مي‌شود تا كودك هميشه حضور شما را حس كند و راه رفتن را نشانه دور شدن از شما تلقي نكند.

ذوق زدگي بيش از حد:

گاهي والدين، با اصرار بيش از حد، باعث خستگي و بيزاري كودك مي‌شوند. او بايد روند استاندارد رشد خود را طي كند. يكي دوماه اختلاف جاي نگراني ندارد و شما براي اينكه ثابت كنيد فرزند شما باهوش و بهترين است، او را از بين خواهيد برد.

چگونه آمادگي رواني براي راه رفتن را در كودك ايجاد كنيم؟

تمام مسائلي كه در بالا مطرح شد، آمادگي رواني كودك براي راه رفتن است. پافشاري و بي محلي، هر دو بي فايده است. زماني كه خود كودك، آمادگي و آرامش براي راه رفتن، مستقل شدن و ورود به دنياي جديدي را پيدا كند، اين كار را انجام مي‌دهد.

البته ممكن است مشكلات رواني كه باعث تاخير در راه رفتن كودك شود، پيچيده‌تر از اين حرفها باشد. در اين زمان شما علاوه بر متخصص اطفال، نياز به يك مشاوره كودك داريد تا بتواند با تحليل ساختار‌هاي خانوادگي و حتي ژنتيكي والدين و اطرافيانش، دليلي اين تاخير را پيدا كرده و براي آن راه حلي بيابد.

در آخر براي راه رفتن كودك بايد چه كنيم؟

اگر علل بالا را در كودك خود حس كرديد و با اصلاح رفتار خود، نتوانستيد به كودك در راه رفتن مستقل كمك كنيد، حتما لازم است كه با يك روانشناس متخصص صحبت كرده و تمام شرايطي كه ممكن است در اين ترس دخيل باشد را توضيح دهيد. به دليل اينكه هر كودكي مي‌تواند مسائل منحصر به فردي داشته باشد، ارائه راهكار مي‌تواند به نسبت شرايط هر كودك و هر خانواده متفاوت باشد.

براي دريافت مشاوره در زمينه ترس از راه رفتن كودك مي‌توانيد با مشاوران مركز مشاوره روانشناسي حامي هنر زندگي از طريق تلفن ثابت از كل كشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره 9092305265تماس بگيريد.

منبع : علل و درمان ترس از راه رفتن كودكان