استقلال طلبي در نوجوان يكي از موضوعات بسيار مهمي است كه مي‌تواند به يك چالش و تنش جدي در خانواده تبديل شود. در حقيقت افراد در سنين نوجواني نياز دارند هويت خود را پيدا كرده و شخصيتشان را به عنوان يك بزرگسال تعريف كنند. همين موضوع باعث مي‌شود كه در جست‌وجو و كشف محيط پيرامون خود باشند و بخواهند از والدين فاصله بيشتري بگيرند. با اين حال اين مسئله براي والديني كه از مسائل مرتبط با دوران نوجواني و نحوه برخورد با آن‌ها آگاهي چنداني ندارند، منجر به بروز نگراني‌هاي شديد مي‌شود. با آگاهي از ماهيت استقلال طلبي در نوجوانان و نحوه برخورد با آن‌ها مي‌توانيد بهترين ارتباط را با فرزند نوجوان خود برقرار كرده و به او كمك كنيد تا اين دوره را به بهترين نحو پشت سر بگذارد. براي كسب اطلاع بيشتر از نوجوان و نوجواني كليك كنيد. 

منبع: استقلال طلبي در نوجوان

استقلال طلبي در نوجوان | چرا فرزندان از والدين فاصله مي گيرند؟

استقلال طلبي در نوجوان مي‌تواند زمينه ساز نگراني والدين شده و تنش‌هايي را ميان آن‌ها و فرزندانشان ايجاد كند. در واقع بسياري از پدر و مادرها انتظار دارند نوجوانان همانند دوران كودكي مطيع آن‌ها باشند و بخواهند بيشتر اوقات روز را با پدر و مادر خود سپري كنند. اين در حالي است كه نوجواني يك دوره بسيار مهم محسوب مي‌شود. افراد در اين زمان نمي‌توانند تنها بر اساس انتظارات والدين خود زندگي كنند. بلكه نياز دارند درك دقيق‌تري از خود پيدا كرده و در واقع به نوعي هويت شخصي دست يابند.

نياز به كسب هويت مستقل باعث مي‌شود كه فرزندان بخواهند از والدين خود فاصله گرفته و با اين رفتار به آن‌ها نشان دهند كه ديگر بزرگ شده‌اند. هم چنين آن‌ها در اين زمان بيش از هر زمان ديگري نياز دارند به گروه‌هاي مورد علاقه و به خصوص هم سن و سال خود بپيوندند. زيرا احساس تعلق به يك گروه خاص نيز در شكل گيري هرچه بهتر هويت به آن‌ها كمك خواهد كرد. در نتيجه عجيب نيست كه فرزنداتان در دوره نوجواني اشتياق زيادي براي پيوستن به گروه دوستان داشته باشد. در اين شرايط به جاي محدود كردن او يا تحمل نگراني زياد، لازم است كه نحوه نظارت غير مستقيم را ياد بگيريد و به اين ترتيب نوجوان را به طور نامحسوس در مسير سالمي هدايت كنيد. براي كسب اطلاع بيشتر از نيازهاي اساسي نوجوان كليك كنيد.

استقلال طلبي در نوجوان | نكاتي براي والدين

همان طور كه پيش‌تر اشاره شد نياز به استقلال از خانواده در دوران نوجواني امري طبيعي تلقي مي‌شود و براي رشد رواني اجتماعي فرزندان ضروري است. آنچه اهميت دارد اين است كه چگونه اين نياز توسط والدين مديريت مي‌شود و چه واكنش‌هايي از طرف آن‌ها دريافت مي‌گردد. در ادامه به چند نكته مهم اشاره كرده‌ايم كه به پدر و مادرها كمك مي‌كند در برخورد با اين موضوع رفتار سالم و مناسبي داشته باشند:

1- در برخورد با استقلال طلبي در نوجوان از واكنش هاي شديد بپرهيزيد

بسيار اهميت دارد كه بتوانيد در اين زمان واكنش‌هاي خود را مديريت كرده و با صبوري، متانت و آرامش بيشتري برخورد كنيد. والديني كه در برابر تمايل فرزندشان به بيرون رفتن از خانه يا سپري كردن اوقات فراغت با دوستان واكنش‌هاي بسيار تند نشان مي‌دهند ناخواسته فرزندانشان را بيش از ديگران از خود دور مي‌سازند.

در حقيقت نوجواناني كه والدين اين چنيني دارند تمايلات بسيار شديد و غير واقع بينانه‌اي را در مورد استقلال طلبي شكل مي‌دهند كه اين مسئله مديريت اوضاع را دشوارتر مي‌كند. در نتيجه پيش از هر چيز اهميت دارد كه روي رفتار و واكنش‌هاي خود كار كرده و سعي كنيد خشم، عصبانيت و كنترل‌گري كمتري را از خود بروز دهيد.

2- با دوستان فرزندتان ارتباط برقرار كنيد

استقلال طلبي در نوجوانان اغلب به صورت تمايل به سپري كردن اوقات فراغت با دوستان خود را نشان مي‌دهد. در اين شرايط بسياري از والدين نگران اين هستند كه فرزندشان درگير رفاقت‌هاي ناسالم و دوستان ناباب شود و به اين ترتيب به سمت آسيب‌هاي اجتماعي گرايش پيدا كند. براي پيشگيري از اين مشكل سعي كنيد با روي باز با دوستان فرزندتان برخورد كرده و تلاش كنيد با خود آن‌ها و خانواده‌هايشان در ارتباط باشيد. براي مثال مي‌توانيد گاهي آن‌ها را به خانه دعوت كرده و به اين ترتيب به طور غير مستقيم بر تعاملات آن‌ها نظارت داشته باشيد.

3- استقلال طلبي در نوجوان | استقلال خواهي او را تشويق كنيد

ممكن است فرزندان در اين زمان احساس كنند كه شما مي‌خواهيد مانعي در مسير رشد آن‌ها باشيد يا نمي‌خواهيد شخصيت بزرگسالشان را بپذيريد. در اين شرايط با توجه به حساسيت رواني بيشتر در نوجوانان، بايد به آن‌ها نشان دهيد كه از مستقل شدنشان استقبال مي‌كنيد و از اينكه ميبينيد فرزندتان روز به روز بزرگ‌تر مي‌شود، خوشحال هستيد. توجه داشته باشيد كه ممكن است فرزندان از رفتارهاي شما اين محتوا را برداشت نكنند در نتيجه بهتر است به صورت كلامي در اين زمينه به آن‌ها بازخورد دهيد.

4- با خودتان كنار بياييد

در بسياري از مواقع والدين واقعا نمي‌توانند بپذيرند كه فرزندشان ديگر آن كودك بازيگوش ديروز نيست و مي‌تواند همانند يك بزرگسال فكر، رفتار و احساس نمايد. احساس وابستگي شديد به فرزند باعث مي‌شود پذيرش اين موضوع براي والدين بيش از زمان‌هاي ديگر سخت شود. در اين شرايط بايد بيش از هرچيز روي خودتان كار كنيد. اگر احساس مي‌كنيد با فاصله گرفتن فرزندتان و كم رنگ‌تر شدن نظارت‌هاي دوران كودكي اضطراب زيادي به شما تحميل مي‌شود، بهتر است از يك متخصص روانشناس براي بهبود اوضاع كمك بگيريد. براي كسب اطلاعات بيشتر در زمينه روانشناسي نوجوان كليك كنيد.

5- استقلال طلبي در نوجوان | نظارت هاي خود را قطع نكنيد

درست است كه نوجوانان در اين سنين به سمت شكل دادن شخصيت يك بزرگسال پيش مي‌روند اما هنوز آسيب پذير هستند و نياز به راهنمايي دارند. در نتيجه نبايد به يك باره حمايت‌ها و نظارت‌هاي خود را قطع نماييد. در عوض سعي كنيد نظارت غير مستقيم را جايگزين كنيد. به گونه اي رفتار كنيد كه فرزندتان احساس كند هر زمان مشكلي پيش آمد، مي‌تواند آن را با شما در ميان بگذارد. داشتن والدين حمايتگر و غير سرزنشگر از جمله فاكتورهاي بسيار مهمي است كه در مسير طي كردن دوره نوجواني به فرزندان كمك مي‌كند تا كمتر درگير آسيب‌هاي احتمالي شوند.

سوالات متداول

- در چه سني مي توانم به فرزندم اجازه دهم مستقل زندگي كند؟

در اكثر كشورها سن قانوني 18 سال است. در واقع كارشناسان بر اين باورند كه تا قبل از 18 سالگي فرزندان هنوز به نظارت و حمايت والدين خود نياز دارند و بهتر است با آن‌ها زندگي كنند. اگر توانسته‌ايد مهارت‌هاي مرتبط با زندگي كردن به طور جداگانه را به فرزند خود بياموزيد پس از 18 سال مي‌توانيد به او اين اجازه را بدهيد. با اين حال بهتر است قبل از تصميم گيري مشاوره خانواده دريافت نماييد.

براي دريافت مشاوره در زمينه نوجوانان مي توانيد با مشاوران مركز مشاوره روانشناسي حامي هنر زندگي از طريق شماره 02122018502 و يا از طريق تلفن ثابت از كل كشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگيريد.

منبع: استقلال طلبي در نوجوان