تفاوت اختلال دو قطبي نوع دو با دو قطبي نوع يك

در هر دوي اين اختلال ها فرد دوره هايي از خلق پايين (يا افسرده) و دوره هايي از خلق بالا (مانيك) را تجربه مي كند. اما تفاوت اصلي اختلال دو قطبي نوع يك و دو با يكديگر در شدت دوره هاي مانياست. در واقع بيماران مبتلا به نوع دو دورۀ مانيا را با شدت كمتري تجربه مي كنند، به همين دليل به دورۀ مانيا در نوع دو، هيپومانيا گفته مي شود. دوره هاي مانيا در اختلال دو قطبي نوع دو آن قدر شديد نيست كه فرد در اين دوره ها دچار اختلال زيادي در عملكردهاي شغلي، اجتماعي، خانوادگي و... شود.

اما اين به معناي اين نيست كه به طور كل دو قطبي نوع دوم از نوع يك شدت كمتري دارد. چرا كه در عوض بيماران مبتلا به دو قطبي نوع 2 دوره هاي افسردگي شديدتري را تجربه مي كنند. در دوره هاي افسردگي است كه فرد با كاهش معنادار در عملكرد روزانۀ خود مواجه خواهد شد.

علائم اختلال دو قطبي نوع دو

در اختلال دو قطبي نوع2 فرد دوره هايي از افسردگي و دوره هايي از هيپومانيا را تجربه مي كند كه هر كدام از اين ها علائم مربوط به خود را دارند. در ادامه به علائم هركدام از اين دوره ها به صورت جداگانه اي اشاره خواهيم كرد:

علائم مربوط به دوره هيپومانيا

دورۀ هيپومانيا حداقل 4 روز در فرد طول مي كشد و بيمار حداقل 3 علامت از علائم زير را از خود نشان مي دهد. ممكن است در طول اين دوره خود فرد حس نكند كه تغيير خاصي در او اتفاق افتاده، اما اطرافيان متوجه بروز تغييرات نابهنجار در او خواهند شد.

- افزايش سطح انرژي و احساس بي قراري

- احساس تحريك پذيري

- افزايش اعتماد به نفس

- كاهش نياز به خواب

- پرحرفي و پرش افكار

- اختلال در توان تصميم گيري

- درگير شدن در فعاليت هايي كه براي فرد عواقب ناخوشايندي خواهد داشت. مثل ولخرجي زياد، مصرف بيش از حد الكل، برقراري روابط جنسي پرخطر و...

علائم مربوط به دوره افسردگي

در اين دوره فرد علائم مربوط به افسردگي اساسي را تجربه خواد كرد كه شامل موارد زير مي باشد:

- بي خوابي يا پرخوابي

- ايجاد تغييراتي در اشتها

- احساس غمگيني در اكثر اوقات روز

- لذت نبردن از چيزهايي كه قبلا موجب لذت فرد مي شدند

- احساس نااميدي

- كمبود انرژي و احساس خستگي

- كاهش تمركز و بروز مشكلات حافظه

- اعتماد به نفس پايين

- افكار مربوط به مرگ و خودكشي

عوامل خطر مربوط به اختلال دو قطبي نوع دو

علل و عوامل خطر ابتلا به اختلال دو قطبي نوع دوم كاملا مشخص نيست، اما مطالعات و پژوهش هايي كه در اين زمينه انجام شده از نقش پررنگ عوامل ژنتيكي خبر مي دهد. در واقع افرادي كه در خانوادۀ درجه يك خود سابقۀ ابتلا به اين بيماري را دارند به احتمال بيشتري به اين اختلال دچار مي شوند.

درمان اختلال دو قطبي نوع دوم

در درمان اختلال دو قطبي نوع2 تركيبي از روان درماني و درمان دارويي به كارگرفته مي شود. اگر به وجود اين اختلال در خود و يا يكي از نزديكان تان مشكوك هستيد ابتدا به مشاوره روانشناسي براي تشخيص مراجعه كنيد. در صورت تاييد مشكل بايد جلسات روان درماني را با او آغاز كرده تا به تدريج فاصلۀ بين وقوع دوره ها را به كمك تكنيك هاي درماني افزايش دهيد تا از عود آن ها نيز جلوگيري كنيد.

همچنين براي ثبات بيشتر بايد تحت نظر يك روان پزشك نيز قرار داشته باشيد تا داروهاي مورد نياز و وضعيت جسماني شما نيز تحت نظارت قرار بگيرد. داروهايي كه معمولا در درمان اين اختلال مورد استفاده قرار مي گيرد، شامل داروهاي تثبيت كننده خلق (نظير ليتيوم)، ضدافسردگي ها وداروهاي آنتي سايكوتيك در صورت وجود توهم و هذيان مي باشد.

براي دريافت مشاوره در زمينه اختلالات خلقي و اختلال دو قطبي مي توانيد با مشاوران مركز مشاوره روانشناسي حامي هنر زندگي از طريق تلفن ثابت از كل كشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره  9092305265 تماس بگيريد.

منبع : اختلال دو قطبي نوع دو | علائم، علل و درمان دوقطبي2